تأثیر برنامه ی ارتباط درمانی بر شدت درد بیماران سوختگی

چکیده زمینه و هدف: درد بیمار دچار سوختگی تنها ناشی از آسیب سوختگی به مفاصل و بافت ها نیست بلکه شدت درد سوختگی متاثر از عوامل مختلفی است که برای کنترل درد نمی توان از کنار آن ها بی تفاوت گذشت. نتایج برخی مطالعات نشان گر آن است که کاربرد انواع روش های حمایتی می تواند از طریق کاهش ترس و اضطراب بیماران, بر شدت درد ناشی از سوختگی مؤثر باشد. از این رو مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه ی ارتباط درمانی بر شدت درد بیماران سوختگی در سال 1383 در مشهد انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی تعداد 60 زن دچار سوختگی در دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران گروه های آزمون و شاهد از نظر عوامل سن، عامل سوختگی، سطح سوختگی و... یکسان بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و ابزار دیداری- خطی شدت درد بود. برای هر دو گروه یک بار در ابتدای مطالعه (48 تا 72 ساعت پس از سوختگی) و سپس هر هفت روز یک بار به مدت یک ماه (به طور متوسط 5 نوبت) بلافاصله پس از انجام پانسمان میزان درد سنجیده و در هر بار اندازه گیری نوع, مقدار و زمان تجویز داروی آرامبخش و ضد درد ثبت شد. برای گروه آزمون طی 4 مرحله, 7 تا 12 جلسه ی(20 تا 45 دقیقه) ارتباط درمانی برگزار گردید. میزان درد بیماران در هر دو گروه در سه مرحله ی قبل (هفته اول)، حین (طی سه هفته) و بعد از مداخله (هفته ی چهارم) مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و کای دو انجام شد. یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه اختلاف معنی داری بین میزان درد بیماران دو گروه پس از مداخله مشاهده شد (005/0 p=) به طوری که قبل از مطالعه 7/36 درصد از بیماران دارای درد شدید غیر قابل تحمل بودند و پس از مداخله هیچ یک از بیماران دارای این نوع درد نبودند. هم چنین تعداد بیماران دارای درد بسیار شدید (7/36 درصد) پس از مداخله به 7/16 درصد کاهش یافت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق که نشان گر تاثیر به کارگیری برنامه ی ارتباط درمانی بر میزان و شدت درد بیماران سوختگی بود, پیشنهاد می گردد از این برنامه در مراقبت از بیماران سوختگی استفاده گردد. انجام تحقیقات بیشتر توصیه می گردد.